Als we de planeet een beetje heel willen houden voor de generaties na ons heeft het geen zin je ogen te sluiten voor het feit dat het klimaat verandert. En dat de biodiversiteit achteruit holt. En dat de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt. We hebben allemaal de kans om daar iets aan te doen, ieder op zijn eigen manier en binnen zijn eigen mogelijkheden. Maar dan moeten we wel over onze eigen schaduw heen durven springen.
Mijn partner Robert en ik kwamen in 2006 wonen op wat wij in de dagelijkse praktijk "De Zandberg" noemen: onze (min of meer) zelfvoorzienende boerderij in Rijswijk. Daarvoor hebben we een klein jaar de wereld rondgereisd en twee jaar vrijwilligerswerk in Noordwest-Canada gedaan op, inderdaad, zelfvoorzienende boerderijen. Sindsdien bestaat mijn werk uit het beheer van De Zandberg en vrijwilligerswerk voor een aantal, vooral groene, organisaties.
We wonen op een prachtige planeet. Ik heb er veel van gezien, bevoorrecht als ik ben. Niet alleen overweldigende natuur, maar ook gezinnen in van landbouwplastic gemaakte krotten langs spoorwegen. En omdat ik niet de hele wereld kan veranderen, probeer ik iets bij te dragen op een niveau dat ik kan overzien: mijn directe omgeving, het buurtschap, de gemeente waarin ik woon.